Sfumato
Sfumato for large orchestra and augmented theremin (2023-2024)
fl solo | 2 fl, 2 ob, 2 cl, 2 bsn | 2 tpt, 2 hrn, 2 trbn, tb | 3 perc | hrp, pno | 18 vln, 6 vl, 5 vc, 3 cb | comp
Duration: 18’40”
The title of the piece refers to sfumato – a Renaissance painting technique characterized by the subtle blending of tones andcolors, softening the transition between them. These gentle chiaroscuro transitions create a sense of depth and blur, resemblingsmoke or mist. The sfumato method was employed by artists such as Leonardo da Vinci and Raphael. When translated into themusical domain, sfumato similarly manifests as a blurring of orchestral texture and a continuous, delicate modulation of timbres.
To reinforce connections with the Renaissance era, I took inspiration from the microtonal madrigal "Madonna il poco dolce" byNicola Vicentino as the starting point for my composition. I processed a fragment of this piece to such an extent that only itsunusual harmonic connections and the ‘sonic aura’ of the original remain.
In my composition, the rich orchestral framework is complemented by an electronically and mechanically modified theremin. Asan extraordinary instrument played without physical contact, the theremin offers vast experimental possibilities. This unique partis performed by Paweł Romańczuk, who is also the co-author of the instrument’s reconstruction concept, tailored specifically forthis work.
All these elements come together to form a cohesive whole, where sounds are like colors on a Renaissance canvas – fluid,subtle, and imbued with depth.
Commisioned bythe 11th Festival of Premieres and the Polish National Radio Symphony Orchestra based in Katowice.
Tytuł utworu nawiązuje do sfumato – renesansowej techniki malarskiej, polegającej na subtelnym rozmywaniu granic między różnymi tonami i kolorami. Te łagodne przejścia światłocieniowe tworzą efekt rozmycia i głębi, jakby zadymienia czy zamglenia. Metodę sfumato stosowali artyści tacy jak Leonardo da Vinci czy Rafael Santi. Technika sfumato przełożona na materię muzyczną również charakteryzuje się rozmyciem konturowości faktury orkiestrowej i ciągłą, delikatną modulacją barw.
Aby wzmocnić konotacje z epoką odrodzenia, jako punkt wyjścia do mojego utworu obrałem renesansowy mikrotonowy madrygał „Madonna il poco dolce”, który skomponował Nicola Vicentino. Użyłem fragmentu tej kompozycji i przetworzyłem ją tak dalece, że w efekcie pozostały jedynie nietypowe połączenia harmoniczne i „aura brzmieniowa” pierwowzoru.
W mojej kompozycji bogaty plan orkiestrowy uzupełniany jest przez przetworzony elektronicznie i mechanicznie theremin. Jako niezwykły instrument, na którym gra się bezdotykowo, daje on ogromne możliwości eksperymentowania. Tę nietypową partię wykonuje Paweł Romańczuk, będący równocześnie współautorem koncepcji przebudowy instrumentu dla potrzeb tego utworu.
Wszystko to tworzy spójną całość, w której dźwięki są jak barwy na renesansowym płótnie: płynne, subtelne i pełne głębi.
Zamówione przez 11. Festiwal Prawykonań i Narodową Orkiestrę Symfoniczną Polskiego Radia z siedzibą w Katowicach.
List of performances:
2019
3 November
Basel (CH), Dreispitzhalle, Culturescape
Basel Sinfonietta, Baldur Brönnimann – conductor, Łukasz Długosz – flute, Paweł Hendrich – computer
22 September
Warsaw (PL), The Witold Lutosławski Concert Studio of the Polish Radio, Warsaw Autumn
Basel Sinfonietta, Baldur Brönnimann – conductor, Łukasz Długosz – flute, Paweł Hendrich – computer
Opis zdjecia